PRZEMOC NIE JEST OZNAKĄ SIŁY, LECZ SŁABOŚCI

ALE JA GO TAK BARDZO KOCHAM

Siedzę skulona w kącie łazienki między ogromną wanną, a super wypasioną pralką i trzęsę się ze strachu wbijając sobie paznokcie w kolana.

- Wyłaź stamtąd ty bezużyteczna, brudna szmato! – ten krzyk pełen nienawiści wydobywa się z ust ukochanego mężczyzny. Sama już nie wiem, czym go zdenerwowałam, przecież wygrał mecz, został MVP i był szalenie zadowolony.

Przykładam czerwony, opuchnięty policzek do zimnych płytek, aby choć odrobinę złagodzić ból fizyczny. Ślad zniknie, przestanie boleć, ciało się zregeneruje, ale moja pokiereszowana dusza i krwawiące serce nigdy, bo ja tak bardzo go kocham. Kiedyś, jako nastolatka myślałam, że nigdy nie pozwolę żeby kiedykolwiek mężczyzna mnie uderzył lub dręczył psychicznie. Bicie pięściami w drzwi i szarpanie za klamkę nie ustaje. Mój mąż obrzuca mnie stekiem wyzwisk i epitetów, jakich świat nie widział. Pamiętam, kiedy pierwszy raz użył przeciw mnie siły. Nie byliśmy wtedy jeszcze małżeństwem. Chciałam go przytulić i pocieszyć po przegranym z ZAKSĄ meczu Pucharu Polski. Odepchnął mnie wtedy z taką siłą, że przez wiele dni bolał mnie bark, którym uderzyłam w ścianę korytarza prowadzącego do szatni. Wydawało mi się, że to jednorazowy wybryk, porażka bolała i go poniosło. Już wtedy go tłumaczyłam nie dając sobie możliwości ucieczki i wyleczenia się z tej miłości. Wybaczyłam, bo przepraszał, przynosił kwiaty i płaszczył się przede mną. Nawet sobie nie wyobrażam żeby ktoś mi uwierzył, że ten miły i spokojny człowiek jest potworem za zamkniętymi drzwiami mieszkania, choć potrafi miesiącami być wspaniałym i czułym mężem. Zdarzają się momenty, że zapominam o siniakach i krwawych śladach na moim ciele. Niestety do czasu. Sama już nie wiem, jaki bodziec wywołuje w nim te niekontrolowane wybuchy agresji. Na boisku jest oazą spokoju, nie okazuje emocji jak niektórzy jego koledzy, nie przeklina po udanej, czy po nieudanej akcji.

- Wyjdziesz po dobroci czy mam ci przypomnieć, kto tu rządzi suko? – dobrze wiem, że muszę w  końcu otworzyć drzwi i konfrontacja z nim mnie nie ominie. Im dłużej będę się ukrywać, tym jego wściekłość będzie się potęgować. Nie, nie jest pijany, nie pochodzi z patologicznej rodziny, nie był ofiarą przemocy. Po prostu raz na kilka tygodni kumulującą się frustrację wyładowuje na mnie. Wstaję wreszcie z podłogi, obmywam opuchniętą twarz i drżącymi dłońmi otwieram drzwi mojego azylu stając oko w oko ze swoim ukochanym, oko w oko ze swoim katem. Zadzieram wysoko głowę i patrzę w jego niebieskie, ciskające gromy oczy. Nie zdążyłam się nawet odezwać, gdy mocno złapał mnie za twarz, wbijając palce między górną, a dolną szczękę. Jego ogromne, silne palce odbijają się na moich policzkach. Ból mnie paraliżuje, a łzy płyną z oczu niekontrolowanymi strumieniami. Rzadko jest aż tak wściekły, już wiem, że nie skończy się tylko na kilku szturchańcach. Odpycha mnie mocno rzucając moim ciałem o ścianę. Upadam i zwijam się na ziemi łkając głośno. Nie daje mi odetchnąć ani na moment, łapie mnie za włosy stawiając na nogach i uderza mnie otwartą dłonią w twarz. Metaliczny smak krwi spływającej z rozciętej wargi i rozbitego nosa powoduje u mnie mdłości, ale jego słowa ranią jeszcze bardziej.

- Jak ty dzisiaj wyglądałaś na meczu kurwo? Dla kogo ubrałaś tą obcisłą bluzkę, z której o mało cycki ci nie wypłynęły? Pewnie chciałaś się rżnąć w kiblu z którymś z moich kolegów, co?  Może Bartmana chciałaś poderwać? Zapomnij on leci na kości, ty jesteś za gruba, nie zerżnie twojej tłustej dupy! Kurek? Woli starsze i takie, które wiedzą jak zrobić dobrze facetowi, a ty nawet loda nie potrafisz zrobić jak należy! Może nie mam racji, co? Jesteś oziębłą suką i tyle. Chyba, ze mi udowodnisz, że jest inaczej – rozdziera moją bluzkę, łapie mnie za piersi i zmusza do uklęknięcia na wysokości krocza. Odpina pasek i rozsuwa rozporek. Szarpię się i zakrywam usta dłonią, a on odpycha mnie z impetem. Upadam na podłogę, a on nawet na mnie nie patrzy, wychodzi trzaskając drzwiami wcześniej sycząc w moim kierunku kilka słów.

- Tak jak myślałem! Jesteś oziębłą, bezwartościową suką!

Nie wiem nawet jak długo leżę na tej podłodze płacząc i zwijając się z bólu. Pierwszy raz posunął się aż tak daleko i wiem, że jeśli nie zareaguję będzie tylko gorzej. Wstaję z trudem, obmywam swoje obolałe ciało. Sprzątam ślady krwi z dywanu w przedpokoju, nie pierwszy raz i pewnie nie ostatni, jeśli nie podejmę jakiejś radykalnej decyzji. Mój ukochany przez te kilka lat zdążył mnie całkowicie od siebie uzależnić, nie mam nic – pieniędzy, pracy, przyjaciół. Jestem w pułapce, sytuacji bez wyjścia….

Pisząc tego parta miałam w głowie konkretnego siatkarza, który pasował mi do konwencji tej historii i tego, co chciałam przekazać. Przemoc w rodzinie istnieje nie tylko w rodzinach patologicznych gdzie alkohol płynie strumieniami. Często biją ci, których w życiu byśmy o to nie posądzili. Ludzie ustawieni, wykształceni i kulturalni. Po prostu piękne opakowanie, a w środku gówno! Nie odważyłam się jednak wstawić jego imienia.

Tak Caroline następny będzie właśnie z takim Zbysiem, dominującym, seksownym i piekielnie napalonym…