WPADKI MAJĄ TĄ ZALETĘ, ŻE NIE MOŻNA Z NICH ZREZYGNOWAĆ!

HISTORIA MOJEGO ŻYCIA

Mam na imię Julia, mam 25 lat i popełniłam w życiu kilka błędów. Moim największą porażką była miłość i moment, w którym na mojej drodze stanął Michał. Czy nastolatkowie mogą się tak naprawdę zakochać? Dziesięć lat temu wydawało mi się, że tak jest, że rodzice to starzy głupcy i już zapomnieli, co to znaczy spotkać miłość swojego życia.  Reagowałam wielką obrazą na przestrogi matki i groźne spojrzenia ojca. Nie chciałam rozmawiać ze starszą siostrą, która usiłowała przestrzec mnie przed konsekwencjami podejmowania zbyt pochopnych decyzji. Teraz z perspektywy czasu wiem jak bardzo byłam naiwna i jak bezwarunkowo zaufałam chłopakowi, który też nie zdawał sobie sprawy z tego jak mogą zakończyć się nasze zabawy w dom. Pierwsze nieśmiałe pocałunki, niezdarne pieszczoty, które były z mojej strony bardziej objawem ciekawości niż potrzeby. Nie dorosłam wtedy jeszcze do bliskości fizycznej. Teraz wiem, że seks to nie jest dowód miłości, to jest jej dopełnienie i decyzję o rozpoczęciu współżycia powinno się podejmować mając pewność, że tego chcemy, a nie ulegamy namowom napalonego chłopaka. 

- Kochasz mnie Jula? – Michał patrzył na mnie z takim błyskiem w oku, że miałam coraz większe poczucie winy, bo nie chciałam przekroczyć granicy w bliskości między nami.

- Oczywiście, ze cię kocham – wiedziałam, do czego zmierza, ale bałam się tego kroku w dorosłość. Odsunęłam się, gdy zaczyna rozpinać moją bluzkę wsuwając pod nią rękę.

- Chyba jednak mnie nie kochasz. Udowodnij mi, że jest inaczej – no i wtedy wyłączyłam myślenie. Pozwoliłam mu się rozebrać, całować, dotykać, ściskać piersi w wielkich dłoniach, badać palcami najintymniejsze zakamarki kobiecego ciała. Sam stosunek był wtedy dla mnie upokarzającym doświadczeniem. Ból nie do końca gotowego ciała, jego czerwona twarz tuż nad moją, sapanie i stękanie, gdy poruszał się we mnie młodzieńczym członkiem. Gdy wyszedł ode mnie przed powrotem rodziców zostałam sama ze swoimi wątpliwościami oraz udami i prześcieradłem pobrudzonymi spermą i krwią.  Pierwszy raz nie przypominał opowieści koleżanek, romantycznych książek i mojego wyobrażenia o wielkiej rozkoszy. Chwilę było miło, ale nic wartego zapamiętania. 

Przez kilka tygodni było między nami dobrze. Nawet lepiej niż do tej pory, przestałam żałować, że oddałam mu swoją cnotę. Do czasu! Do dziś widzę przerażenie w oczach mojej siostry i matki oraz wściekłość ojca, gdy okazało się, że jestem w ciąży. Miałam niespełna 16 lat, Michał 17. Oboje mieliśmy szkołę, on dodatkowo karierę sportową, częste wyjazdy na zawody i po prostu wszystko było nie tak! 

Jego przyjaciel jak tylko nas widział, po otrząśnięciu się z pierwszego szoku, zrobienia pogadanki na temat antykoncepcji i nie słuchania starszych i bardziej doświadczonych ciągle podśpiewywał fałszując niemiłosiernie „Załóż gumę na instrument sialalalal”

- Ja ci Kubiak mówiłem, że za pierwszym razem też można zrobić dziewczynie dzieciaka!

- Odpierdol się Bartman, wujkiem będziesz! – mój ukochany podobnie jak ja nie potrafił dopuścić do siebie myśli, że świat wali nam się na głowę.

- Dobrze kurwa, ze tylko wujkiem! Co na to wasi rodzice? Żenicie się? – Zbyszek nigdy nie owijał w bawełnę jak chciał coś wiedzieć to po prostu pytał. Gdy Michał nas poznał dociekał czy jestem dziewicą i czy się masturbuję i jak.

- Są wściekli i nie pozwolą naM wziąć ślubu. Powiedzieli, że jak skończymy 18 lat i będziemy w stanie sami za siebie podejmować decyzje ze skutkiem prawnym, to będzie nasza sprawa. W tej chwili oni zgody na to nie wydadzą. Zresztą ja nie chce się żenić, mam 17 lat! Chciałem się zabawić, a nie bawić!

- Stary, ale to twoje dziecko i nic na to nie poradzisz. Musisz wziąć odpowiedzialność.

- Łatwo ci mówić, to nie ty wpadłeś po pierwszym włożeniu.

- Mówiłem ci, że masz pamiętać o gumkach, więc teraz nie miej pretensji do całego świata. Przyjdź do mnie jak zmądrzejesz!

Michał przez wiele lat nie wiedział, że podsłuchałam tą rozmowę. Nie wiem czy mnie kochał, czy chciał tylko mnie przelecieć, ale to był koniec, koniec wszystkiego. Jestem wdzięczna naszym rodzicom, że nie naciskali na ślub i, że zabronili nam tego w pierwszym momencie. Po latach wiem, że nie byliśmy dla siebie, że zauroczenie nastolatków to nie miłość, na której można by budować rodzinę i zaufanie.

Nasza córka ma teraz 8 lat i wydaje mi się, że nie ma do nas pretensji, choć Michał raczej z kontaktami nie przesadza. Pamięta o urodzinach, zabiera czasem na tydzień wakacji, na jakiś mecz lub funduje drogi prezent.  Patrycja jest taka jak ja, potrafi robić dobrą minę do złej gry, choć wiem, że słyszała jedną z naszych bardziej burzliwych kłótni.

- Michał obiecałeś mnie i Pati, ze zabierzesz ją na dwa tygodnie wakacji! Na litość boską to twoja córka. Ja wyjeżdżam do brata, mam już załatwiony cały wyjazd, a ty mi teraz wyskakujesz, że jej nie weźmiesz, bo nowa laska chce jechać na Malediwy?? – byłam tak wściekła, ze w ogóle nie myślałam o tym, że 5 letnia dziewczynka stoi pod drzwiami z różową walizeczką czekając na tatusia.

- Julka ja jestem młody! Chcę się bawić, szaleć i korzystać z życia. Mam dwa tygodnie wakacji, a potem zaczynam treningi. Zrozum nie będę miał czasu żeby się nią zajmować. Jak tak bardzo chcesz to moi rodzice się nią zajmą – uderzyłam go w twarz ten jeden raz i kazałam się wynosić i nie wracać dopóki nie zmądrzeje. Po jego wyjściu znalazłam małą w jej pokoiku wyciągającą ciuchy s powrotem do szafy. Nie płakała, ona rzadko to robiła.

- Tata mnie nie kocha prawda mamusiu? – bardzo długo tłumaczyłam jej, ze tak nie jest, choć sama w to nie wierzyłam.

Ja musiałam szybko dorosnąć i wejść w rolę matki, on nie musiał. Nie mówię, że się nie starał, ale przegrał. Mam nadzieję, że za kilka lat nie okaże się, że nie ma córki. Życzę mu szczęścia w życiu z kobietą, którą kocha, ale ciągle mam nadzieję, że częściej wspomni o tym, że dziecko też go potrzebuje, krew z jego krwi!

Przepraszam moje kochane za te wszystkie opóźnienia, ale nie mam internetu w domu. Poszedł dymek z zasilacza, a technicy mają mnie w głębokim poważaniu. Kradnę internet w pracy podłączając swojego laptopa i wstawiam to u góry. Jak by zmienić kilka nieistotnych faktów, to JAK W TYTULE.

Następny będzie Andrzej Wrona. Piszę się ktoś??